#คลังฟิคสายไหม
CUT : [os] pinkness - bjin
สิ้นเสียงคำตอบอีกฝ่าย ผมก็เปลี่ยนมาดูดยอดอกชมพูทันทีที่ดึงเสื้อยืดบางของอีกฝ่ายออกเมื่อครู่ พี่จินฮวานบิดเร้าบนเตียง ก่อนจะดึงหน้าผมกลับไปจูบใหม่ ผมตอบรับคำเชื้อเชิญของร่างบางเป็นอย่างดี ในขณะที่ปากปรนนิบัติลิ้นเรียวอยู่นั้น มือผมก็ปลดกางเกงของอีกฝ่ายพร้อมชุดชั้นในออกอย่างรวดเร็ว จนพี่จินฮวานสะดุ้งเพราะความเย็นที่เกิดขึ้นแล้วหดขาเข้าหาตัว
ผมหัวเราะกับท่าทีของคนตรงหน้า ก่อนผละจากปากหวานนั้น ลุกไปหยิบถุงยางในลิ้นชักหัวเตียง แต่ก็ต้องชะงัก
“ทำไม? อะไร..” พี่จินฮวานเห็นผมหยุดนิ่ง จึงถามขึ้น
“ถุงยางหมด” ผมเอ่ยเมื่อเห็นลิ้นชักที่ว่างเปล่า อาจจะเป็นเพราะตารางงานที่ยุ่งเหยิงของเรา ทำให้กิจกรรมอย่างว่าของเราทั้งสองไม่ค่อยเกิดขึ้น จนผมลืมที่จะซื้อมันมาเก็บตุนเอาไว้ ในยามฉุกเฉินแบบนี้
พี่จินฮวานมองผมก่อนก้มหน้างุดกับอกขาว
“ไม่ต้องใช้ก็ได้..”
“จริงนะ?”
“อือออ จริง.. อ๊ะ..!” สิ้นเสียงหวาน ผมเอื้อมมือมาดึงรูดแก่นกายของคนตัวเล็กทันที พี่จินฮวานเงยหน้าแล้วกัดฟันเพราะความเสียวที่เกิดขึ้น ผมรูดมันไปมา แต่สักพักก็หยุดนิ่ง พี่จินฮวานนิ่วหน้าอย่างขัดใจ
ผมยกยิ้มก่อนจะจับร่างบางในหันหน้าคว่ำหาเตียง ดึงแก้มก้นกลมนั้นให้ยกสูงขึ้น
“ทะ..ทำอะไร..”
“เอาคืน..”
พูดจบผมก็ชักรูดแก่นกายของตนที่เริ่มขยายตัวเพราะเห็นร่างเปลือยเปล่าของคนตรงหน้า แล้วเอามันรูดที่ระหว่างแก้มก้นไปมา ไม่เข้าข้างในเสียที
“อะ..ฮะ..ฮันบินน..อย่าแกล้ง”
พี่จินฮวานร้องเสียงกระเซ่าเพราะความเสียว ผมยังคงใช้มันถูระหว่างแก้มก้นขาว แล้วตีมันเสียหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
“อ๊ะ! ฮันบิน...ขอร้อง”
“อะไรนะครับ?”
“ขอร้อง...ให้จินนะ”
แค่นั้นแหละที่ผมต้องการ
“อ๊ะ..อ๊าาา ใจเย็น” พี่จินฮวานร้องเสียงหลง เมื่อผมไม่ได้เบิกทางอะไรให้เขาก่อน ผมโน้มตัวไปพรมจูบหลังขาวของเขาก่อนปลอบประโลม
“ขอโทษครับ..”
“อ๊ะ..ช้าๆ”
ผมเริ่มขยับเข้าออกช้าๆตามคำขอร้องของอีกฝ่าย จนเสียงของพี่จินฮวานเปลี่ยนจากเจ็บปวดเป็นเคลิบเคลิ้ม จึงค่อยๆขยับมันให้เร็วขึ้น
“อะ อะ อ๊ะะะ...ฮัน..”
“ครับ พี่จินฮวาน..อะ” ผมโน้มตัวเข้าไปจูบปากสีชมพูนั้นที่ใช้มือข้างขวาประครองหน้าอีกฝ่ายให้หันมารับจูบจากผม ส่วนมืออีกข้างก็นวดคลึงก้นนิ่มนั่นอย่างลุ่มหลง
เสียงกระทบของเราดังไปทั่วห้อง แม้พี่จินฮวานจะพยายามส่งเสียงให้เบาเพราะกลัวมันไปกวนจุนฮเวที่หลับไปแล้ว ผมจึงต้องกระซิบบอกไปว่า เวลาจุนฮเวหลับแล้วนั้น ไม่ได้ยินเสียงอะไรหรอก พี่บ็อบที่ยังทำงานอยู่ที่สตูดิโอ ดงฮยอกที่ยังอยู่ที่แกบเบีย อะไรก็ไม่ต้องกังวลไปทั้งนั้น
“อะอะ เร็วอีกฮันบิน”
“เมื่อกี้ยังบอกให้ช้าอยู่เลย”
“ตรงนั้น อะ…”
เราทั้งสองขยับตัวเร็วขึ้นเป็นจังหวะเดียวกัน พี่จินฮวานแอ่นตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะปลดปล่อยออกมาบนเบาะสีเข้ม ผมขยับตัวสองสามทีก่อนที่แก่นกายจะปลดปล่อยในตัวคนพี่ เสียงหอบของเราดังขึ้น ผมจูบเขาอีกครั้งก่อนขยับตัวออกเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะอึดอัด ก่อนจะอุ้มตัวเขาขึ้น
“ปะ..ไปไหน..”
“อาบน้ำไง พี่จะได้สร่าง”
“สร่างแล้วมั้ย! เจ้าบ้า!” พี่จินฮวานก้มหน้างุดด้วยความอาย แต่ก็ยอมให้ผมอุ้มไปชำระร่างกาย ผมวางร่างอีกฝ่ายลงอ่างแล้วเปิดน้ำอุ่นให้ ส่วนผมย้ายไปอาบน้ำที่ห้องฝักบัว เมื่อเช็ดตัวเสร็จก็ออกไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอน พอดีกับอีกฝ่ายเดินออกมาจากห้องพอดี
---- กลับไปอ่านที่ dek-d :) ---
Comments
Post a Comment